1. Data Storage ၁၉၅၆ ေလာက္က IBM ကုမၸဏီကေန RAMAC 305 ဆုိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာႀကီးကုိ ထြင္တယ္။ ဟာ့ဒ္ဒစ္သုံးတဲ့ ပထမဦးဆုံး ကြန္ပ်ဴတာလုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။ အေလးခ်ိန္က တစ္တန္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။ ၂၄ လက္မ disk ေပါင္း ၅၀ ခ်ပ္ေလာက္နဲ႔ run ရတယ္။ မတ္တပ္ဗီ႐ုိႀကီး တစ္လုံးစာေလာက္ ေထာင္ထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဒီေခတ္ႏိႈင္းယွဥ္ လုိက္ရင္ ကေလးကစားစရာေလာက္ ျဖစ္သြားမယ္။ အဲဒီ disk ေတြေပၚမွာ ေမာင္းတံ (arm) ႏွစ္ခုစီရွိၿပီး မွတ္တမ္း တင္ထားတဲ့ track ေတြကို လုိက္ၿပီး ဖတ္ေပး၊ ရွာေပးတယ္။ အားလုံး စက္တစ္လုံးကို ေမာင္းႏွင္ရ သလုိမ်ဳိး ေမာင္းႏွင္ေပးရတယ္။ စုစုေပါင္း အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာႀကီးထဲမွာ သုိေလွာင္ (storage) လုပ္ႏုိင္တဲ့ ပမာဏဟာ 7-bit character ေပါင္း လုံးေရ ၅ သန္း၊ ပမာဏအားျဖင့္ တြက္ရင္ (4.4 MB) ေလာက္ပဲရွိတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေလာက္ေရာက္လာေတာ့ IBM ကပဲ IBM 1311 ကုိ ထပ္ထုတ္တယ္။ ဒီတစ္ခါ storage လုပ္တဲ့ disk ေတြကို ေျပာင္းေရႊ ႔ထုတ္သြင္းလုိ႔ ရလာၿပီ။ အဲဒီ disk ျပားတစ္ျပားကုိ character ေပါင္း ၂ သန္းေလာက္ သိမ္းထားႏုိင္တယ္။ ကုိယ္သုံးခ်င္တဲ့ application ေတြကို သီးျခား disk တစ္ခ်ပ္ခ်င္းစီမွာ သိမ္းထားႏုိင္တဲ့ အဆင့္ကုိ ေရာက္လာတယ္။
ထရန္စစၥတာ နည္းပညာက ယခင္မီးလုံးႀကီးေတြ (vacuum tube) နည္းပညာေနရာကို အစားထုိးလုိက္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဟာ့ဒ္၀ဲ အပုိင္းကုိ ထရန္စစၥတာေတြနဲ႔ ေလွ်ာ့ခ်လုိ႔ ရလာေတာ့ အရြယ္အစားလည္း လုိက္ေသးလာ တယ္။ ေစ်းလည္း သက္သာလာတယ္။

IBM 3330 ကြန္ပ်ဴတာ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ထြက္လာတယ္။ Disk ေတြကို ေျပာင္းထုတ္ႏုိင္ၿပီး တစ္ခ်ပ္ကို 100 MB ေလာက္ ၀င္ဆန္႔လာတယ္။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ထုတ္ ကြန္ပ်ဴတာမွာ disk တစ္ခ်ပ္ကုိ 200 MB ေလာက္ သိမ္းႏုိင္ ေနၿပီ။ သိမ္းခ်ိန္ access ကလည္း 30 ms နဲ႔ data transfer ႏႈန္းက 800 kb/s ရလာတယ္။

၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ floppy disk ေတြ ေပၚလာတယ္။ Data သုိေလွာင္တဲ့အပုိင္း မွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲလုိက္တဲ့ နည္းပညာတစ္ခုလုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။ ေသးၿပီး အိပ္ေဆာင္၊ ခရီးေဆာင္ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ အဆင့္ ျဖစ္လာတယ္။ အေစာပုိင္းထုတ္ floppy disk က ၈ လက္မေလာက္ရွိတယ္။ ေနာက္မွ ၅ လက္မခဲြအရြယ္ေတြ ၁၉၇၀ ႏွစ္ပုိင္း ေလာက္မွာ ထြက္လာတယ္။ ၃ လက္မခဲြ အရြယ္ေတြက ၁၉၈၀ ႏွစ္ပုိင္းေလာက္မွ ေရာက္လာ တာ။

IBM 3380 ကြန္ပ်ဴတာ ၁၉၈၀ ေလာက္မွာ ထြက္လာတယ္။ အဲဒီ မိန္းဖရိန္က်ေတာ့ drive ၈ ခု ေလာက္ပဲ ပါေတာ့တယ္။ တစ္ခုကို 2.5 GB ေလာက္ သိမ္းႏုိင္တယ္။ Drive ေတြမွာ high-performance ကုိ ရတဲ့ cache memory ေတြ ထည့္လာႏုိင္ၿပီး transfer speed က 3MB/s ေလာက္ျဖစ္လာတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြရဲ႕ အရြယ္ အစားကလည္း ေရခဲေသတၱာေလာက္ ျဖစ္လာၿပီး အေလးခ်ိန္ ၅၅၀ ေပါင္ (၂၅၀ ကီလုိဂရမ္) ေလာက္ပဲ ေလး ေတာ့တယ္။ ေစ်းႏႈန္းအေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ေဒၚလာ ၆၄၈,၀၀၀ ကေန ၁,၁၃၆,၀၀၀ ေလာက္အထိပဲ ရွိေတာ့တယ္။

၁၉၈၀ ႏွစ္ပုိင္းေလာက္မွ အိမ္သုံးကြန္ပ်ဴတာေတြ ေပၚလာတာ။ အရြယ္ေသးေသး၊ ေစ်းသက္သက္သာသာ၊ disk-drive ေတြကလည္း ေစ်းကြက္မွာ ၀ယ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထား ေရာက္လာတယ္။ ပထမဦးဆုံး သုိေလွာင္ ဟာ့ဒ္ဒစ္ပမာဏကုိ အိမ္သုံးမွာ 5MB ေလာက္ပဲ ရေသးတယ္။ ၁၉၉၀ ေလာက္က်မွ 100 MB ေလာက္အထိ သုံးလာႏုိင္တယ္။

၁၉၉၀ ေနာက္ပုိင္းမွာ data storage အပုိင္း အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ တက္လာတယ္။ Floppy disk ေတြ ေနရာမွာ CD-ROM ေတြ ေနရာယူလာတယ္။ CD-ROM ေတြ ေခတ္မွိန္ၿပီး DVD-ROM ေတြ ထပ္ထြက္ျပန္တယ္။ ေနာက္ထပ္ Blu-ray ေတြ ထပ္ထြက္တယ္။ အိမ္သုံး PC ေတြမွာ 100 GB ေလာက္ဆုိတာ သာမန္သုံးေလာက္ ျဖစ္လာတယ္။ ၂၀၀၅ ေလာက္ကတည္းက ေျပာင္းလဲလာတာပါ။ ၂၀၁၀ က်ျပန္ေတာ့ 1 terabyte (1 TB) ေလာက္ ေရာက္လာတယ္။

၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ပုိင္းေလာက္မွာ SD (Secure Digital) ကတ္ေတြ ထြက္လာၿပီ။ အရြယ္အစားကလည္း လက္မ လက္သည္းခံြေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာ၊ ဖုန္း၊ MP3 player ေတြအျပင္ အျခား လက္ကုိင္ သုံးပစၥည္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထည့္သုံးႏုိင္လာတယ္။

ေနာက္ပုိင္း Micro-SD ကတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ လက္သည္းခံြထက္ေတာင္ ေသးသြားေသးတယ္။ ၂၀၁၀ ေလာက္မွာ ေဒတာေတြကုိ 32 GB ေလာက္ သိမ္းႏုိင္တယ္။ အရြယ္အစားကလည္း 11 x 15 mm ေလာက္အထိ က်ဳံ ့သြားတယ္။ အေလးခ်ိန္က ၀.၅ ဂရမ္နဲ႔ ေဒၚလာ ၁၀၀ ေလာက္ေပးရင္ ရႏုိင္တယ္။
ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေနာက္အနာဂတ္ကုိ မွန္းၾကည့္လုိက္စမ္းမယ္။ ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ အကြာေလာက္ကုိပဲ မွန္းမွာပါ။ ယခုလက္ရွိ ကတ္ေတြထက္ အဆ ၃ သန္းေလာက္ ပုိေသးၿပီး၊ အဆ တစ္ေသာင္းေလာက္ ပုိေစ်းေပါတဲ့ ပစၥည္းေတြ ထြက္မလာဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ လူေတြက အစအစအရာရာ စိတ္ဓာတ္က အစ က်ဳံ ့ေနၾကတာ မဟုတ္လား။

အနာဂတ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သုိေလွာင္ႏုိင္စြမ္းေတြဟာ ထပ္ၫႊန္းကိန္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပလုိ႔ရေအာင္ အဆေတြ တုိးလာမွာ ေသခ်ာတယ္။ မၾကာပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ရာစုတစ္၀က္ေလာက္ပဲ ေစာင့္ရေတာ့မွာပါ။ လူေတြက ပစၥည္းေတြကို ေသးေအာင္ခ်ဳံ ့ၿပီး စြမ္းအားေတြကို အဆတုိးေအာင္ လုပ္လာၾကမွာလည္း ေသခ်ာ တယ္။ ကာဗြန္နာႏုိက်ဳ ဆုိတဲ့ နည္းပညာက အစိတ္အပုိင္းေတြကို atom-by-atom စီစဥ္လာႏုိင္ၿပီ ဆုိေတာ့ ဆန္ေစ့ေလး တစ္ေစ့ေလာက္နဲ႔လည္း အစြမ္းထက္မွာ ေသခ်ာတယ္။

လူ႔ဦးေႏွာက္မွာ မွတ္ဥာဏ္သိမ္းဆည္းႏုိင္စြမ္းဟာ သုံညနဲ႔ တစ္ဆယ္ၾကား သူ႔ အကန္႔အသတ္နဲ႔ သူ ရွိေနတယ္။ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာရရင္ 3 terabytes ေလာက္ သိမ္းဆည္းႏုိင္စြမ္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဟာ့ဒစ္ေတြ ကိုလည္း အဲဒီ ပမာဏအတုိင္းရေအာင္ တီထြင္လာေနၾကတာ ေတြ ့ရတယ္။

၂၀၁၁၁ မွာ 128 GB micro-SD ကတ္ေတြ ထုတ္ေတာ့မယ္။ သူ႔ရဲ ့pipeline က 2 TB ေလာက္အထိ ထုတ္ဖုိ႔ လည္း မျဖစ္ႏိုင္စရာအေၾကာင္း မရွိဘူး။

၂၀၂၀ မကုန္မီမွာ မုိက္ခ႐ုိ SD ကတ္ေတြဟာ လူ႔ဦးေႏွာက္က သိမ္းဆည္း၀င္ဆန္႔ႏုိင္တဲ့ ပမာဏအတုိင္းေလာက္ ကုိ ထုတ္လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းထားၾကတယ္။

၂၀၃၀ ေလာက္ေရာက္ရင္ မုိက္ခ႐ုိ SD ကတ္ေတြမွာ လူသား ဦးေႏွာက္ေပါင္း ၂၀,၀၀၀ ေလာက္နီးပါး သုိေလွာင္ႏုိင္စြမ္းတဲ့ မွတ္ဥာဏ္မ်ဳိးကုိ ရလာလိမ့္မယ္။

၂၀၄၃ ေလာက္က်ရင္ မုိက္ခ႐ုိ SD ကတ္ေတြမွာ 500 billion gigabytes ေလာက္ သိမ္းဆည္းလာႏုိင္ၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က အင္တာနက္မွာ သိမ္းဆည္းႏုိင္တဲ့ ပမာဏစြမ္းအားေလာက္ကုိ ရလာလိမ့္မယ္။

၂၀၅၀ ေလာက္က်ရင္ လူသားဦးေႏွာက္ သိမ္းဆည္းႏုိင္တဲ့ ပမာဏရဲ ့ သုံးဆေလာက္ကုိ မုိက္ခ႐ုိ SD ကတ္ေတြ က သိမ္းဆည္းႏုိင္လိမ့္မယ္။

အင္တာနက္ သုံးစဲြသူေပါင္း
၂၀၂၀ ေလာက္က်ရင္ အင္တာနက္ သုံးစဲြသူေပါင္း 5 billion ေလာက္ ရွိလာလိမ့္မယ္။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ကမၻာ့ လူဦးေရ ခန္႔ေလာက္ကုိ ရွိလာတာ။ ၂၀၁၀ မွာ ၁.၇ ဘီလီယံေလာက္ရွိလာၿပီး ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကမွ သန္း ၃၆၀ ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ႏုိင္တယ္။

ဖံြ ႔ၿဖိဳးဆဲ ႏုိင္ငံေတြမွာပါ အင္တာနက္ကုိ သုံးစဲြခြင့္ ရလာတဲ့အျပင္ ေစ်းႏႈန္းကလည္း သက္သာ၊ နည္းပညာ ကလည္း အစြမ္းထက္လာတာေၾကာင့္ သုံးစဲြသူဦးေရ တုိးေနဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ေနာက္ပုိင္း laptop တစ္လုံးကုိ ၁၀ ေဒၚလာေလာက္နဲ႔ ၀ယ္သုံးႏုိင္တဲ့ေခတ္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္။ Mobile broadband ကုိပဲ လူေတြ သုံးလာၾက မွာဆုိေတာ့ ႀကိဳး႐ႈပ္တဲ့ေခတ္ ျဖစ္စရာ မလုိေတာ့ဘူး။ ကမၻာမွာ အင္တာနက္ မရွိတဲ့ေနရာ၊ မသုံးႏုိင္တဲ့ေနရာ မရွိ ေအာင္ ကမၻာႀကီးက ဖံြ ့ၿဖိဳးတုိးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ ႐ုပ္ပတ္၀န္းက်င္ ဖံြ ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာသလုိ စိတ္ဓာတ္ ေတြလည္း ဖံြ ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

Ref:

http://www.sizes.com/people/brain.htm
http://www.physorg.com/news143893844.html
http://www.zdnet.co.uk/news/desktop-hareware/
http://www.guardian.co.uk/business/2009/may/
http://www.networkworld.com/news/

Computer Magazine (No.48, April 2011 ) မွ ေရးသားခ်က္ကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
Credit to : http://sarmyatnhar.blogspot.com/